niks

Hola,

Gister heb ik blog geplaatst. Een groot wit vlak met in het midden het woord leegte. Wat je over mij dacht toen je het zag boeit me niet. Wat je over jezelf dacht vind ik veel interessanter. Nee ik ben niet gek, maar jij die dit leest misschien wel. We leven in een wereld zonder fantasie. We zijn rijk van geld, maar arm aan geloven. We creëren een grote leegte die een gat vormt die alles en iedereen verslind. We hebben wel dagen en nachten, maar geen liefde en leven. We zijn verandert in zombies. Als makke schapen lopen we achter een leider aan worden opgejaagd door wolven, maar zijn ons niet bewust van gevaar.
We vergeten te luisteren naar hen die ons dierbaar zijn. We zijn te zwak om eerlijk te vertellen wat we vinden. We doen of we heilig zijn. We verschuilen ons achter leugens om onze angsten niet onder ogen te komen. We zullen pas echt iets gaan ondernemen als de angst ons fataal kan worden. Als lava die steeds hoger komt en de rand van de vulkaan bereikt. We vergeten alleen dat we wel een greppel naar het water kunnen graven, maar dat het vuur nog steeds onder onze voeten brand. We lossen niks op, we maken het erger. Bij iedere stap die je ondergaat maken we iets ergens op de wereld kapot. Bewust of onbewust, Misschien met opzet, misschien door een ongeluk. We zitten vast als in een cirkel we lopen over de rand wanhopig op zoek naar het midden. Jammer voor ons, maar daar zullen we niet belanden. We lossen nog altijd niks op, soms wel van een kant, maar andersom blijft het kapot.

de reden dat ik dit schrijf 'een verhaal zo onduidelijk als maar zijn kan' is omdat ik me leeg voel. Ik ben verschrikkelijk kwaad geworden. Het heeft een deel van mijn energie opgezogen. Toen het beter ging kwam Verbonden, voor altijd? uit. Alles wat ik in me had ging eraan op. Ik moest en zou de hele wereld laten weten van het bestaan van het boek. Nu kom ik erachter dat het niet uitmaakt wat ik doen. De intensie erachter is niet oprecht. Ja, ik ben er niet blij mee. Dit boek zal me voor de rest van mijn leven aan een verschrikkelijke tijd helpen herinneren.

Ik schreef Verbonden met twee redenen.

  1. Ik wou iets doen met mijn beste vriendin. Een verhaal bedenken samen uitwerken en er heel veel lol mee maken.
  2. Ik wou doen wat ik het aller leukste vind en me uitleven.
Nu geen van die twee dingen is gebeurt en normaal zou ik zeggen dat is mijn schuld, maar voor één keer weet ik zeker dat het niet mijn schuld is. Ik ben niet degene die midden in een proces het contract ontbonden heeft. Ik ben niet degene die het niet vertelde en dus iets heel belangrijks verzweeg. Ik ben niet degene die gechanteerd heeft om haar zin te krijgen. Ik ben niet degene die er geen moeite en tijd in steekt. Wel ben ik degene die met de gevolgen moet leven die door het gedrag van mijn 'vriendin' zijn veroorzaakt.
Verbonden voor altijd? is een mooi, goed geschreven boek. Dat door het toedoen van anderen heel veel heeft moeten doorstaan. Wie wat gedaan heeft zou niet moeten boeien. Wat wel boeit is of je er nog trots op kan zijn, ook als er iets vervelend voorvalt. In dit geval kan ik pas weer trots zijn op het resultaat wanneer ik mijn rechten terug heb gekregen die op de verkeerde manier van me zijn afgenomen.

Nee ik ben niet perfect en al helemaal niet volmaakt. Ik ben wel een persoon gemaakt van vlees en bloed die moet vechten om haar dromen te bereiken. Een mens die uitgeput is door alles wat er is gebeurd en moeilijk weet hoe ze ermee kan leven. Ik wil geen aandacht trekken of zielig doen. Wat ik wil is dat Verbonden gekocht wordt door mensen met een goede intentie. Dat iedereen die het leest kan zeggen wow, wat een leuk verhaal, wanneer komt er een deel twee. Ik wil niet meer moeten vechten voor mijn rechten en energie in het verkeerden steken. Ik wil weer met een lach door school kunnen lopen en naar mijn poster kijken. Ik wil dat alles kan worden zoals het had moeten zijn.

geschreven door de enige echte schrijver van het boek, Krisha van der Male.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


niks

dream comes true

boekgoud

niks

...

ons boek